کلبه ای از جنس درد

استخوان های تنم را بر می دارم

و از آن قابی می سازم 

روی دیوار تنهایی خویش

که در آن تصویری نباشد

حتی از من

حتی از تو

تا تو وسعت تنهایی مرا دریابی

نمی دانی که چقدر تنهایی من بزرگ است

نمی دانی....

این روزها

تمام شعر های جهان مرا به وجد می آورد

شعرهای تنهایی

شعرهای دلگیری

شعرهایی از شکست

این روزها فقط دلم شعر می خواهد

شعری که هر بار خواندنش خُردترم کند

تا نابودی

فقط به دنبال صدا می گردم